Refleksjes Nekrasov by de front door. Foarge doar of poarte? Hoe it it goed te sizzen?

Nekrasov - de grutste minsken dichter. Convinces yn dit hast allegear wurk fan 'e skriuwer. Hy hat nea, ek as hy yn Sint-Petersburg en yn it bûtenlân wenne, net brekke mei syn lyts heitelân, lân en boer. Dat realiteit, dy't hy opnijde, wie sosjaal voluminous. It kombinearren in yntelliginte en boeresprek fan dingen. Dizze twa plannen hawwe in gedicht "Refleksjes op 'e foarkant." De ynhâld en funksjes wurde hjirûnder beskôge.

Op 'e funksjes fan' e spraak yn twa metstoaryske stêden

In soad skeel ûntstiet as de fragen de Russyske taal hawwe. Foarge doar of poarte - hoe goed? Pitertsy foarkomt de earste opsje, en de moskawiiten - de twadde. Dizze opsjes foar it oanmelden fan de strjitten yngong - "front door" of "yngong" - wiene neffens ynwenners fan Sint-Petersburg, nei de revolúsje. It is net wierskynlik dat dit wichtich is. Hoewol hoe te sjen. Jo sille "front door" of "porch" sizze? Petersburgers differearje dizze begripen yn betsjutting.

It earste wurd foar harren betsjuttet in ladder yn it gebou of de wichtichste yntree nei de bûtenpleats, de twadde is it plak dêr't se oan komme of oanpak, en it is op strjitte. Foar de moskevity betsjut de front door of de feriening itselde ding. En de útspraak "front porch" betsjut de yngong, dekorearre mei in frontpaad. Arguing tige faak opnij it hjirboppe neamde gedicht fan Nekrasov. Lit ús dan ek nei "Refleksjes by de frontgon".

Auteur's view

Troch de tekst te bewurkjen, skriuwt de skriuwer de foarkant fan it ryk manorhûs út it finster tsjinoer. En wat sjocht er? Op fakânsje sille lytse stedsbestjoerders har respektje te beteljen troch "skriuwen har namme en rang" yn it boek dat liedt mei de dûmny. Se kinne net fierder gean as dit plak - hja hawwe de rang net ferlitten, sadat in hege amtner persoanlik harren krije soe. Mar se binne net ferneare, yn 't tsjinste binne se sa bliid mei harsels dat de skriuwer tinkt, is dat net de eigen ferrifeljende berop?

Wat bart op woartels by de haadgegevens

Yn de wike nei it hûs Eallju string uitrekken asyl. Guon fan harren sykje nei plakken om te wurkjen, in widdo of in âld man wol oer in pensje prate. Njonken petjers dy't faak in wjerslach krije en rûke, sûnder de begearten ferlitte, korrigers mei papieren skoppe yn 'e moarn.

Ferachte ferwachtings

De skriuwer seach ienris in siel-tearjend spektakel. Oan de yngong kaam út fiere plakken ienfâldige boeren. Foardat se by de doar klopen, namen se har kappen ôf, betoene nei de tsjerke, stie op in ôfstân, har holle waard fertsjustere. De doar iepene en de poarte sjocht út.

De boeren dy't út fierdere provinsjes kamen, wienen net iens: har fuotten yn bêste skuorren waarden yn it bloed skreaun, de klean waarden torn, efter de bûnde knapsaken, op 'e iepen hakken dêr wiene krusingen. Hopelessness en pine waarden op har gesichten skreaun. Fanút it hûs hearde hy de poarte dy't him ynstruearre om de ferrinnende mûle te weitsjen, lykas de eigner fan sokke hongerfolken him net leuk. De doar slammet sletten. De boeren waarden oanbean en begûn geld te sammeljen, mar de doorman ferleardere har mislike pinnearen en liet syn ekskellens net litte. En sa bleauwen de wanderers, de ferpleechster en syn master ferjûn. Der wie gjin gearkomste fan mislike minsken út 'e minsken mei in krêftige en rike persoan, dêr't se sa folle hope hienen. En achternei drage se in fertsjinste fertriet yn har hert.

Kontrast fan twa wrâlden

Wylst de ferlernige minsken ferlitte, sliept in hege amtner offisjele dreamen. Nekrasov's gedicht "At de front door" en yn 'e takomst, sil yn in oare kontekst it wurd "dream" en syn synonyms brûke. Hy is in leuk fan it libben, hy is bliid mei alles.

"Wekker", - skriuwt de skriuwer. Der is in echte wille: it helpen fan 'e ûnberonge, dit is it wakkerjen nei in echte earlik libben, dit is it heil fan' e ûnbidige stienmakker wêryn't de ryk man spyt. Mar hy is dôf en wol net wat sjen of harkje. It is genôch foar him dat er de wrâld no regelt, en wat sil dan bard wêze, hy freget net.

Hoe fierder dit idle libben te fieren

En hiel goed. De minske fertriett him net. Soarch, en net opwekke om it echte libben te sjen, yn 'e boezem fan' e Italjaanske natuer, nei ôfrinnen, sil hy syn dagen fertsjinje. En hy besmettet alle scribblers, snipers dy't stean foar it goede folk en sjogge se opsichtich en sjogge se. It is genôch as der in serene, prachtige natoer rûn is.

De ealman libbet yn 'e foarige dagen, bliuwt yn in lokkich dream, dêr't hy noait wekket, stjerre. It beëinigjen fan syn biografy fertelt de skriuwer: "Jo sille yn 't sliepe ..." Hy sil omkeare wurde troch leafste en opmerklike erfgenamten, dy't gewoan op syn dea wachtsje. Ienwillich wurdt de skriuwer de held neamd, dy't nei de dea lof praat, mar yn feite sil hy geheim ferflokt wurde.

It tema fan it lijen fan minsken

Trije kear, N. A. Nekrasov, komt út 'e wrâld fan' e rykdom oan 'e earm fan' e wrâld, en it gedicht beslút mei in beskriuwing fan it lijen fan 'e minsken. Op lytse minsken is it feilich en sels leuk om fan kwea te ferlosse, de dichter fielt sarkastysk. Yn it lêste diel fan it gedicht sjocht Nekrasov in soad fan Ruslân en ferhellet it wurd "grooan" in protte kearen. Fan ûngewoane dwylsinnige kuierders nei 'e foarname gean nei de wykstêd, elkenien sille drinke en groeie, fuortgean en nei hûs gean mei neat. Wêr is it mooglik om sa'n plak op ús heitelân te finen dat de boer, de hoedner fan 'e Russyske grûn, net groetet?

It docht bliken dat der noien sa'n plak is. Hy freget noait net yn 'e wrâld: op' e fjilden, op 'e wegen, ûnder de skuorre, tichtby de hofkammers, wêr't it ûnmooglik is om de wierheid te finen. En oer de grutte Wolga wurdt in lange lietlit hearre. De ierde wie fol mei in moan fan 'e minsken mear as de oerstreaming fan it hege wetter Wolga yn' e maitiid. Neit Nekrasov "Refleksjes op 'e foarkant", de koarte ynhâld fan' e hokker wy beskôge, de fraach: "sil it folk wekker meitsje, kriget it krêft, of is it al it ein, hy rêst foar ivich?"